28 Φεβ 2013

Άυλη μορφή

Μια ημέρα φτέρα φύτρωσαν στη πλάτη κι έγινα πνεύμα άυλο, παρατηρητής ανθρώπων και μορφών παράξενα δομημένων στο κόσμο ετούτο. Λευκά φτερά που σέρνονταν στο πάτωμα και ταραχή δεν φέρναν στο περπάτημά μου μήτε και βάρος είχαν για να με γονατίσουν. Κι έτσι προσπάθησα να ζώ. Με μια φωνή άηχη, με μια ματιά στον ορίζοντα κι ένα σώμα αθέατο. Και αν τύχει κάποιος να με διαπεράσει κοιτώ το σώμα και απορώ, πως πόνος δεν το χτυπά ; Είναι συνήθεια σκέπτομαι’ απ’αυτές που ο χρόνος σου δίνει.
Δεν μοιάζω άγγελος και ούτε θέλω μα τα φτερά την όψη αυτή μου δίνουν και αντιδρώ σε κάθε άνοιγμά τους. Δεν μου κάνει το πέταγμα αυτό. Δεν είμαι άγγελος κανενός, δεν συλλογίζομαι το ριζικό του άλλου, μόνο τον βοηθώ και βρίσκομαι κοντά του. Όπως λέει και το τραγούδι “I know that life won't break me, when I come to call she won't forsake me”
Κρατώ τα φτερά για να με ενισχύουν...


25 Φεβ 2013

Κάπως έτσι...

Σήμερα βρέθηκα να κοιτώ μια παράξενη εικόνα που είχε φτιάξει η μέρα. Ένας αλλόκοτος καιρός που δειχνε πως θα φέρει μπόρα και θα σκεπάσει τα πάντα. Ο ουρανός ένα με τη θάλασσα κι εκείνη ίσα που κινιόταν, ήταν όμως σ’αναμονή για το ξέσπασμα που θ’ακολουθούσε. Γελάστηκα...αυτό ήθελα.

Κάπως έτσι... (Φωτό απο φίλη)

Και πριν γελαστώ ήμουν ανάμεσα σε μια παρέα μουσικών, γνωστά μου άτομα, όπου μιλούσαν με όρους που παράξενα ηχούσαν σ’εμένα, έναν άσχετο του χώρου. Συγχορδίες...τονικότητες...!...μοτίβα, κλίμακες, διαστήματα... αποσβολωμένος άκουγα και ταυτόχρονα κοιτούσα τη θάλασσα που είχα μπροστά μου και τους ανθρώπους που περπατούσαν, όταν στάθηκα σε ζευγάρι που έκανε την βόλτα του, ανάμεσα σ’άλλους και η σκέψη μου πέρασε απο δεκάδες εικόνες ώσπου κατέληξε στο συμπέρασμα πως, εγώ, αυτή την εποχή, δεν θέλω έντονα συναισθήματα να με διακατέχουν, μόνο μια ήρεμη σχέση να κυλά αγαπημένα, να περπατά καθημερινά σε θέματα που δίνουν λίγες στιγμές ευτυχίας, δίχως εντάσεις θετικές ή αρνητικές και ας φαίνονται το αλάτι σ’αυτή.
Έπειτα έφυγα... με τη μηχανή... μου έδωσε μεγάλες ταχύτητες αρκετές φορές... αν με ρωτούσες τι δεν ευχαριστιέσαι στη ζωή όσες φορές και αν το κάνεις, νομίζω ειναι τρία θέματα-πράγματα που μπορώ να σκεφθώ αυτή τη στιγμή. Το σέξ, το κολύμπι και η ταχύτητα της μηχανής...
Έρωτας μοιάζουν... έντονο συναίσθημα...!

Κάπως έτσι...(παρέα)

23 Φεβ 2013

Κλείσε τα μάτια

Προσπάθησε ν’ακούσεις τον ήχο των εικόνων και αν μπορείς ζωγράφισέ τους χωρίς πινέλα, χωρίς μπογιές' φτιάξε χρώματα δικά σου βασισμένα στον ήχο του νερού, του αέρα, του λόγου και της σκέψης. Έπειτα πασπάλισέ τους μ’αυτά και άσε το μυαλό να ταξιδέψει...

Μαγικά ταξίδια...

Δεν είναι υπέροχο που έχουμε λάβει το δώρο της όρασης και της ακοής?

Isn't it marvelous that we have been given the gift of seeing and hearing ?
Of course, seeing gives us a wonderful picture of the world around us, but I
wonder how many of you think about hearing as giving us wonderful soundpictures...
For, sounds are really tone colours that give us a picture of what we hear.
We have all enjoyed show-and-tell at school. But, how many of you have played the exciting game of hear-and-tell ?
We will now hear sounds. Can you tell us what they are? And, who or what, is
making them?
Lets try... First, close your eyes, and when you hear each sound, try to guess what it is... Either say what it is, or, if you are alone, just think about it...

Island breezes, and your travel-shop teases,
And all you want is a raise,
For all of the sunshine,
Better make you be mine,
Forever and no more,
All you do is play guitar and the melody for me, melody, melodies...
You're My Life.
And you don't even boast of your extra-fine life or your flash ship upholstery,
All I can recollect, You better wear your best white dress
Your Whole Life ..



 
Novak - Rapunzel

20 Φεβ 2013

Timing


Μόνος στο σταθμό. Προσέχεις το παλιό ρολόι και πίσω έχεις εκείνες τις παλιές ζυγαριές με το κέρμα που περιμένουν τον αδιάκριτο πελάτη που θ’ανέβει πάνω τους. Απο αριστερά κοιτάζεις με προσμονή την άφιξη του συρμού και βλέπεις το σκοτάδι του τούνελ που συχνά διακόπτεται απο τις παλιές μεταλλικές κολώνες ανάμεσα στις ράγες. Στην απέναντι αποβάθρα μια κοπέλα έχει εστιάσει στη μεριά σου και αναρωτιέσαι αν το βλέμμα της είναι πάνω σου ή στον πίσω τοίχο με την διαφήμιση του περιοδικού, μέχρι που χαμογελά και αντιλαμβάνεσαι πως κοιτά εσένα.
Δίπλα κάποιος κύριος με την εφημερίδα ανοικτή διαβάζει τα νέα της προηγούμενης ημέρας. Μια κυρία περνά απο μπροστά σου μουρμουρίζοντας και στιγμιαία χάνεις την επαφή με την κοπέλα απέναντι. Αυτή η στιγμή είναι ικανή να σε κάνει να χάσεις ένα χαμόγελο κρυμμένο σε κάποιο σταθμό και καρφιτσωμένο πάνω σ’ένα πρόσωπο που μόλις ανακάλυψες και που μπορεί να ήταν η έναρξη μιας απίστευτης ημέρας.
Έφυγε ;
Κύριε, παραμερίζοντας την εφημερίδα, είδατε εκείνον τον άγγελο απέναντι, κι εκείνος σε κοιτά γεμάτος απορία για την διανοητική σου κατάσταση.
Οι κινήσεις σου γίνονται νευρικές, το περπάτημά σου βιάζεται, κάνεις βήματα μπρός πίσω, ερωτήματα πέφτουν συνεχώς σε καθέναν που σε προσπερνά, αλλά τίποτα, σαν να μην υπήρχε, σαν να’ταν απόκτημα φαντασίας.
Και αρχίζεις ν'αφήνεις σημειώματα στις αποβάθρες, στις σκάλες, στα εκδοτήρια στις εισόδους και αναζητάς το χαμόγελο με το κορίτσι “άν κάποιος γνωρίζει οτιδήποτε για το υπέροχο χαμόγελο που φορούσε το κορίτσι ας επικοινωνήσει με το 5748....”. Έπειτα βάζεις κείμενο σε εφημερίδα “αναζητώ το πανέμορφο χαμόγελο του σταθμού Μοναστηράκι”, βγαίνεις μ’έκτακτο δελτίο στα κρατικά τηλεοπτικά κανάλια “έκκληση κάνω σε όποιον γνωρίζει το γλυκό χαμόγελο που κυκλοφορούσε στον ηλεκτρικό” και ζητάς απο ραδιοφωνικούς σταθμούς να παίζουν ανά μισή ώρα την έκκλησή σου.
Τα βάζεις με την κυρία που πέρασε μπροστά σου και με την εσφαλμένη επιλογή κατεύθυνσης που επέλεξες εκείνη την ημέρα...


Αφορμή μια αποψινή συζήτηση κι ένα παλιό ασπρόμαυρο πρωινό.

Για την ιστορία, το χαμόγελο ευρέθει στον ίδιο σταθμό, την ίδια ώρα κάποιον επόμενο μήνα. Η διαδρομή άλλαξε πορεία κι εκείνος βρέθηκε κοντά της ν’ακουμπά το χαμόγελό της...


 
Nym remix - Et Moi 

17 Φεβ 2013

Ο Ταύρος δεν είναι ζώδιο

Ο ταύρος είναι περήφανος...
Μοιάζει γεματός θυμό στα μάτια των ανθρώπων
Μοιάζει γεματός μίσος στη πρώτη του σκέψη.
Μα εκείνος το κορμί του προστατεύει και την ζωή του πολεμά.
Δεν τον ενοχλεί το ερυθρό και τον πονούν οι λάμες.
Μήτε και τους ανθρώπους ενοχλεί η θέα της ρευστής ψυχής του και χειροκροτούν.
Μα πως να σωπάσει το έργο των αγρίων όταν στέκει ανήμπορος εμπρός στον μαχητή; Εκείνον, που φορά μια ψευτοστολή κι έχει μαζί, όλη τη φυλή του.
Μα πως να γλυτώσει την διακόρευση όταν αλυσόδετος στη φυλακή αναμένει τη σειρά του, όταν όλοι επευφημούν τον άλλον, τον στημένο νικητή...
Και η αρένα μοιάζει επιτάφιος με λουλούδια στολισμένος και ο όχλος γύρω, η διαπομπή του.
Μα θ’αγριέψει κάποτε, θα νικήσει το παιχνίδι κι εστεμμένος θα τρέχει στα στενά της κάθε Παμπλόνας να υπερηφανεύεται το κύρος του και να δονεί τα πλήθη.

Μια σκέψη έκανα καθώς γύριζα στο σπίτι. Ενός ταύρου στην αρένα και δυο ακούσματα την συνόδευαν.
Ενας δυνατός στίχος, ανάμεσα στους άλλους, απο πολυαγαπημένο τραγούδι με υπέροχες εικόνες “...μες την αρένα που μαζεύτηκαν τα πλήθη να ξαναδούν απ’την αρχή το ίδιο τέλος...”



και κάποιος απ’το άλλο “ ...νιώθω το αίμα που αναβλύζει και το αίμα στον λαιμό, να πέσω θέλουν, να υποταχτώ μπροστά τους...”

16 Φεβ 2013

Η άσχημη πλευρά της ζωής


Δεν ειναι η θάλασσα μήτε ο ήλιος.
Ειναι η γαμιόλα η ζωή.
Γιατί γαμιόλα είναι και πηδιέται.
Δεν ξέρει με ποιόν να παίξει...


Εγώ που ξεκίνησα με την όμορφη πλευρά της, σήμερα είδα την άλλη, την άσχημη...
Συγνώμη, βρίζω σπάνια, μα τα νέα σήμερα με εξάντλησαν.

Εύχομαι, μόνο, να πάνε όλα καλά.
Αυτό μόνο.
 



Ανασαίνω... ηρεμώ και με καθαρό μυαλό μου έρχονται συνεχώς τα λόγια της αποχαιρετιστήριας επιστολής του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Αυτό προσπαθώ να κάνω. Να εκφράζω καθημερινά τα ταπεινά αισθήματά μου. Δεν το έχω καταφέρει πλήρως μα θα'ρθει εκείνη η μέρα...

14 Φεβ 2013

Τι να πώ ;


Αν έπρεπε απόψε να φωτογραφίσω μια λάμψη στη βραδιά,
θα έριχνα στο σκοτάδι μόνο αυτό.



 Τι να πώ σήμερα για τον έρωτα ;
Εκείνος παίρνει τον λόγο και γεννά μονίμως λέξεις.
Εγώ μοιάζω άλαλο παιδί...

12 Φεβ 2013

Κλειστό δωμάτιο μοιάζει ο άνθρωπος


Παγώνει ο κόσμος γύρω μου και μοιάζει να φτιάχνεται ξανά απο υλικό υψηλής σκληρότητας που δεν θα τον διαπερνά οτιδήποτε και αν τον ακουμπήσει. Μοιάζει επίσης να κατασκευάζει γύρω του ατσάλινα κουτιά που δεν αφήνουν ούτε τον ίδιο να πάρει ανάσα.

Κάνειο κρύο έξω και δεν ξέρω αν ο καιρός είναι παγερός ή ειναι τα χνώτα του κόσμου που ρίχνουν την θερμοκρασία.

Η αόρατη ομορφιά που λέει το τραγούδι είναι μέσα μας.
Αυτή ας βγάλουμε να σκορπίσουμε και όχι την σαπίλα. Φορές τρομάζω σαν κοιτώ τους ανθρώπους. Έχουν το πρόσωπό τους θλιμμένο και ψυχρό. Οι φυσιολογικές ρητίδες έχουν εξαφανισθεί και την θέση τους έχουν πάρει λάμες με κόψη ξυραφιού, για να μη τολμήσεις ούτε να κοιτάξεις. Φοβούνται και αυτοί μαζί μου, μα όχι εμένα, κάτι άλλο, κάτι που πιστεύουν πως δεν το νικούν.

Άλλες πάλι χαμογελώ σαν κοιτώ άλλους. Χαμογελώ μ’αυτούς που ξεχυλίζει η ομορφιά τους γιατί εκείνοι δίνουν ελπίδα στην ημέρα μας. Κάποιοι έχουν το χάρισμα αυτό. Κάποιοι είναι τόσοι γεναιόδωροι που δεν σταματούν να δίνουν. Κάποιοι δεν σταματούν να χαμογελούν και αυτο μου αρέσει στους ανθρώπους, αυτό με κάνει να ξεχνώ τ’άσχημα...


Κατσιμίχα - Το δωμάτιο 


8 Φεβ 2013

Ελεύθερα όνειρα


Θέλω απόψε να ξυπνήσω εκείνα τα τέρατα που φυλάσουν τις θύρες των ονείρων, να τα τσιγκλίσω για να μου ορμήξουν και ν’αφήσουν ελεύθερα τα όνειρα που πνίγονται στα βάθη αχόρταγων σπηλαίων. Να βγούν, να λευτερωθούν, να εξατμιστούν για να γεμίσει ο κόσμος όνειρα και αστέρια.

Μόνο άσε με εμένα.
Άσε να τα κυνηγώ μονάχος, να μη τα βρώ αμαχητί, να σεργιανήσω λίγο ακόμα, να ταλαιπωρηθώ στους εφιάλτες μου. Θέλω σαν τ’αντικρύσω να νιώσω λεύτερος κι εγώ και την αξία τους να παινέσω. Θέλω να ζήσω την ανυπομονησία της συνάντησης του πρώτου ονείρου, να μην έχω ραντεβού και να βρεθεί εμπρός μου άξαφνα, σαν αχτίδα στο σκοτάδι... 
Εκείνη ας τα βρεί. Σ’εκείνη να φτάσουν τα καλύτερα που υπάρχουν στο ξεχασμένο ονειρόκουτο. Ας το ανοίξει κάποιος να διαλέξει τ’ομορφότερο, να της το χαρίσει και να της πεί να ψάξει κι εμένα μέσα.
Κάπου κομπάρσος, θα τριγυρνώ...



Nosak - Random Things

5 Φεβ 2013

Της ημέρας η πρώτη γεύση

Την χάζευα όταν σήκωσε την κούπα να πιεί μια μικρή ποσότητα καφέ. Έμοιασε να έχει την μεγαλύτερη απόλαυση που μπορούσαν να την δώσουν. Έμοιασε η γεύση να πότισε την καρδιά της και ο εγκέφαλος να έδωσε σήματα ευχαρίστησης σε όλο της το σώμα.
Έκλεισε τα μάτια, σήκωσε το κεφάλι, έμεινε για λίγο εκεί και απόλαυσε αυτό που μόλις είχε γευθεί ο ουρανίσκος της. Για λίγο είδα και εγώ μαζί της τ’όνειρο που ζούσε εκείνη την στιγμή. Πέρασαν σε χιλιοστά του δευτερολέπτου όλες οι όμορφες εικόνες που έχει ζήσει.
Γέννα έμοιασε εκείνη η στιγμή. Εικονοπλάστης εκείνη...


4 Φεβ 2013

Μικρό απόσπασμα ζωής


Θες να σου πώ για την ζωή ;
Ισως βέβαια να μην είμαι ο κατάλληλος που θα σου μιλήσει, ίσως κιόλας να μην έχω τις εμπειρίες.
Θα σου μιλήσω για ότι ξέρω γι’αυτήν.
Η ζωή λοιπόν, είναι μια παιδική μου φίλη...
Εεεεεε σόρυ παρασύρθηκα.
Η ζωή που λές, είναι περίεργη κατάσταση. Δεν μπορείς να την καθορίσεις, ούτε να την βάλεις στην παλάμη σου να την κρατήσεις. Μόνο πορεία της δίνεις έχοντας υπ’όψη σου πως κάτι, κάποτε μπορεί να στην αλλάξει. Θαρρείς πως την έχεις βάλει σε ράγες και κυλά και την επόμενη στιγμή εξαφανίζονται αφήνοντάς την μετέωρη. Στο πουθενά. Να χτυπίεται σε βράχους.
Αυτή ειναι η “άσχημη” πλευρά όμως υπάρχει και η άλλη. Η όμορφη. Εκείνη που κυλά στις ράγες, παίζει πάνω σε αυτές και ξάφνου στέκει μπροστά της ένας άγγελος και οι γραμμές παίρνουν διαστάσεις φαντασμαγορικές.
Αυτές είναι οι δύο πλευρές της ζωής.
Αφήνω πίσω την άσχημη, που όμως είναι αναπόσπαστο κομμάτι της και θα σου μιλήσω για την όμορφη. Αυτή που σου δίνει ένα χαρούμενο νόημα ύπαρξης, που σου διεγείρει όλες τις αισθήσεις.
Αυτή που περνά βάζοντας μέσα σου εικόνες, χαρές, χρώματα, έρωτες, βροχές, γεύσεις, αγάπη, ευτυχία, φροντίδα, εκδρομές, εκπλήξεις, όνειρα, ουρανούς, γεύματα, στιγμές... στιγμές βροντώδεις, στιγμές που χαράσουν την πορεία σου, απ’αυτές που φωνάζουν και σου αναταράσουν τον κόσμο. Μικρές ας είναι, στο’χω ξαναπεί. Οι μικρές έχουν αξία. Εκείνες οι στιγμιαίες στον χρόνο τον άπειρο.
Το γέλιο είναι πηγή στιγμής. Ο έρωτας. Τα μάτια σαν μέσα τους βυθίζεσαι. Κάποιο χάδι. Απαλό. Ένας ψίθυρος. Κάποιο δάκρυ που κυλά στο πρόσωπο, φτιαγμένο απο ευτυχία. Μια λέξη. Μια αγκαλιά. Μια βόλτα. Ένα ταξίδι.
Ξέρεις, μπορεί να τις διαβάζεις ερωτικές τούτες τις στιγμές, όμως δεν είναι απαραίτητο αυτό. Σκέψου την αγκαλιά ενός φίλου, το γέλιο ενός παιδιού, το χάδι ενός γονιού, τον ψίθυρο του ανέμου, το δάκρυ του ουρανού, την βόλτα με το ποδήλατο που ποθούσες, την γεύση μιας σοκολάτας... σκέψου να έχεις την δύναμη να σηκώνεις το κεφάλι και να γεμίζει μπλέ η ίριδα των ματιών σου, σκέψου αυτά τα μάτια να μπορείς να τα κοιτάς και να βλέπεις τον κόσμο όλον.
Η ζωή είναι γεμάτη συναισθήματα.
Να τα κρατάς πρέπει και να τα εκτιμάς.
Να χαίρεσαι με αυτά που σου δίνει.
Μη ξεχνάς, για να τα νιώθεις όλα αυτά, σημαίνει ότι ζείς και αυτό είναι, όλα...