25 Ιουν 2014

Το παράπονο της παραλίας




Σου δίνω ελευθερία, χαρά, ξεγνοιασιά, παιχνίδι, περιπάτους, γέλια, χάζι, ηρεμία...

Έρχεσαι, κάθεσαι, ξαπλώνεις, παίζεις, κολυμπάς, τρώς, δροσίζεσαι, τρέχεις,
νιώθεις σαν παιδί
κι έσυ στο τέλος της ημέρας με αφήνεις μόνη και με τα σκουπίδια σου...


19 Ιουν 2014

Thievery ξανά

Οτι είχε ο ουρανός το κατέβασε στα κεφάλια μας.
Στην αρχή η νύχτα γινόταν μέρα κι έπειτα ο στεγνός, βρεγμένος... κι έτσι μείναμε έως τις δύο και δέκα που σταμάτησαν να τραγουδούν.
Η μουσική υπέροχη. Δυνατή μέσα μου όποτε τους ακούω.
...και οι μουσικοί εκπληκτικοί. Εκρηκτικοί.
Νομίζω πως οι τόνοι νερού που έριξε, ούτε που στάθηκαν επάνω μας...

 

5 Ιουν 2014

Ε, λοιπόν

...μου'ρχονται συνεχώς στο μυαλό, λές και είχαν γραφτεί για εκείνη, οι λέξεις που διάλεξα και που ανέπτυξα το θέμα μου. Ήταν ένα μήνα μετά την συνάντηση μας. Θαρρείς και η χαρά που είχα τότε, θέλησε να χαραχθεί με τις κατάλληλες λέξεις. Και όσο τις κοιτώ τόσο θεωρώ ότι κάπου στο βάθος υπήρχε στην σκέψη μου.
Ίσως τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο
Ίσως τελικά η κάθε έκβαση γεγονότων να καθορίζει το επόμενο βήμα και αυτό με την σειρά του να'ναι πιο προσεχτικό, πιο μεστό, πιο δυναμικό, πιο υγιές...


Bria Skonberg - So is the Day
γιατί μας αρέσει

μοτό ζωής...
"Η ζωή είναι γεμάτη συναισθήματα.
Να τα κρατάς πρέπει και να τα εκτιμάς.
Να χαίρεσαι με αυτά που σου δίνει.
Μη ξεχνάς, για να τα νιώθεις όλα αυτά, σημαίνει ότι ζείς και αυτό είναι, όλα..."

10 Μαΐ 2014

Να νιώθεις την παραλία στο κορμί σου


Να ξαπλώνεις και να χαίρεσαι την άμμο και την θάλασσα. Τον ήλιο και την ζέστη που αφήνει και στην ψυχή σου.
Να ξαπλώνεις εκεί που άλλες εποχές γεμίζει απο κόσμο και στέκεις απλά να παρακολουθείς τα σχήματα που πέρνει η άμμος.
Να ξαπλώνεις και να βλέπεις τον ήλιο κατάματα και να νιώθεις την ηδονή που σου χαρίζει η φύση.
Έπειτα να βουτάς...
...να περπατάς ανάμεσα σε πεύκα, να σου μυρίζουν τα πεύκα και να γοητεύεσαι απο το τοπίο.
...και ξανά στην άμμο και ξανά βουτιές.
Έπειτα περπάτημα σε παλιά σοκάκια, ανάμεσα σε όμορφα κτίρια, λιμάνια, λίμνες και  τεχνητές ομορφιές τόσο εναρμονισμένες που ξεχνάς το τέχνασμα του ανθρώπου.
Και δεν είναι μόνο αυτά που μου δίνουν χαρά στη ζωή, μα κι εκείνη που περπατά μαζί μου άλλοτε στα δυτικά της χώρας, άλλοτε στ’ανατολικά, άλλοτε στα νότια...

Βρίσκομαι πέντε χρόνια σ’αυτόν τον τόπο και οι τελευταίες είκοσι ημέρες έφτασαν ψηλότερα απ’όλες τις προηγούμενες. Επιστρατεύθηκαν καράβια, αεροπλάνα, αυτοκίνητα και δεν μας πτόησαν ούτε οι βροχές ούτε οι αέρηδες...





22 Φεβ 2014

Παιδική...


Σάββατο και μακριά σου
Συμβαίνει...
Όπως συνέβει και η σημερινή συνάντηση.
Φτιάχνω θεμέλια για μια γερή βάση.
Ρίχνω υλικά που θα στηρίξουν το μέλλον.
Σιγά.
Αργά.
Μαλακά.
Χωρίς βιασύνες...για ν’αντέξουν.
Δεν μου αρέσουν τα σκοτάδια. Ποτέ δεν μου άρεσαν. Το πρωί θέλω φώς μόλις ξυπνάω, γι’αυτό κι αφήνω τα πάντα ανοικτά. Η ζωή μου θέλει φώς για να κρατήσει κι εσύ είσαι γεμάτη απ’αυτό. Θαρρώ πως το λαμβάνεις καθημερινά απο την Ανατολή που αναπνέεις. Σου δίνει την δύναμη και το χαμόγελο που μου σκορπάς.
Μέσα απ’τα μάτια σου βλέπω την ψυχή σου. Γι’αυτό σε κοιτώ. Την λάμψη που εκπέμπουν την οφείλεις στη ψυχή σου. Καθάρια. Λευκότατη. Παιδική...


Άκου το
 
Baz Luhrmann - Εverybody's free to wear sunscreen 


30 Ιαν 2014

Είπες...Πηγή συναισθημάτων

Κι εγώ Ηλιαχτίδα...


Ηλίου ακτίνα το πέρασμά της, μετάξι η αύρα που φορά.
Στο τίναγμα των μαλλιών της αστερόσκονη σκορπά και τις λέξεις πασπαλίζει με χαμόγελα πολλά.
Χαρισματική για τους ανθρώπους, ποθητή απ’τους θεούς,
φωτεινή στην πιο λαμπρή ημέρα, ηλιαχτίδα βαπτισμένη απ’αυτούς.
Στη ζωή μου βρέθηκε,
έδωσε χαρά,
κι έμοιασε η θάλασσα να πήρε, τον ήλιο αγκαλιά.
Έμοιασε ο τόπος που συλλογιόμουν να είναι η δική της η φωλιά,
για χρόνια βρισκόμουν σε μέρη που φαίνονταν γνωστά, μα κάτι ξέφευγε συνέχεια και τ’άφηνα για μετά,
ώσπου δεν άντεξε εκείνη και θέλησε να ‘ρθει κοντά.
Απο τότε η αγάπη τα κορμιά μας ακουμπά,
είναι γιατί η θάλασσα θέλήσε να’μαστε μαζί ξανά...

16 Ιαν 2014

ΣΤΝ

Τα συναισθήματα δεν μπορούν να γράφονται πάντοτε κι έτσι παραμένουν μέσα μου. Μέρες τώρα. Απ'την Αθήνα χάνονται κάπου στο μυαλό μου και εμφανίζονται κάθε που σου μιλώ και σ'αντικρύζω. Και φαίνονται όλα τόσο ισορροπημένα, όσο ποτέ. Μοιάζουν να'χουν μεστώσει με τα χρόνια και να κυλούν ήρεμα μέσα μας.
Πέρασε καιρός...ο Σταυρός Του Νότου πάντα ήταν ο χώρος που αγαπούσα και φαίνεται να μου αφήνει συνεχώς μνήμες.
...και συνεχίζονται...


27-12-2013 Απο εκείνη - Θα'ρθει μια μέρα