2 Απρ 2015

τον άνθρωπο που τον μποδίζουν να βαδίζει...

 
Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες μέσα στην πόλη της Καλκούτας, φράξαν το δρόμο σ' έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο 'κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ' άστρα είναι μακριά κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ' άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε
 
N.Χικμέτ
 
 

25 Ιουν 2014

Το παράπονο της παραλίας




Σου δίνω ελευθερία, χαρά, ξεγνοιασιά, παιχνίδι, περιπάτους, γέλια, χάζι, ηρεμία...

Έρχεσαι, κάθεσαι, ξαπλώνεις, παίζεις, κολυμπάς, τρώς, δροσίζεσαι, τρέχεις,
νιώθεις σαν παιδί
κι έσυ στο τέλος της ημέρας με αφήνεις μόνη και με τα σκουπίδια σου...


19 Ιουν 2014

Thievery ξανά

Οτι είχε ο ουρανός το κατέβασε στα κεφάλια μας.
Στην αρχή η νύχτα γινόταν μέρα κι έπειτα ο στεγνός, βρεγμένος... κι έτσι μείναμε έως τις δύο και δέκα που σταμάτησαν να τραγουδούν.
Η μουσική υπέροχη. Δυνατή μέσα μου όποτε τους ακούω.
...και οι μουσικοί εκπληκτικοί. Εκρηκτικοί.
Νομίζω πως οι τόνοι νερού που έριξε, ούτε που στάθηκαν επάνω μας...