29 Ιουλ 2013

Η ματαιοδοξία μιας ηλίθιας εξουσίας


Εχω βρεθεί πάμπολλες φορές σε θέση να μη μπορώ να αποτυπώσω τα συναισθήματά μου, θετικά ή αρνητικά.
Είναι ίσως η μη σωστή χρήση της Ελληνικής απο μέρους μου...

Σήμερα γι’ακόμη μια φορά μου έδειξαν τον παραλογισμό του ανθρώπου. Τον εκμηδενισμό της λογικής. Την Άλλη άποψη. Την “πατώ επί πτωμάτων”.  Την γελοιοποίηση της εξουσίας. Σα να παρακολουθείς σεμινάριο βλακείας μοιάζουν πολλές συζητήσεις και σε τέτοιες περιπτώσεις μου’ρχεται στο νού ενα γνωμικό που λέει “μη λογομαχείς μ’έναν βλάκα, πέφτεις στο επίπεδό του και θα σε νικήσει λόγω πείρας” Έπειτα σκέπτομαι πόσους βλάκες μπορεί να βγάλει ένα Πανεπιστημιακό ίδρυμα μιας πόλης ? Υπολογίζω και το νούμερο είναι θριαμβευτικό. Και ίσως να μην είναι βλακεία αυτό που βλέπω. Έπαρση να’ναι που έχει ξεφύγει απο τα όρια τα ανθρώπινα. Αυτό που δεν μπορείς να διαχειριστείς την αλαζονεία που σ’έχει σκεπάσει ίσως.
Και ενώ την χθεσινή ημέρα μνημόνευα έναν πρώην δάσκαλό μου για την ταπεινότητα και τον σεβασμό που τον διακρίνει, έρχονται σήμερα σύσσωμοι οι άλλοι να αποδείξουν το εντελώς αντίθετο. Ενω την μια ημέρα επαινούσα καθώς θυμόμουν την προ πολλών ετών προσπάθεια πτήσης του Κανέλλου και της ομάδας του, έρχονται σήμερα κάποιοι άλλοι να σπυλώσουν κάθε λογής προσπάθεια ευθύνης και εύρυθμης λειτουργίας μιας κοινότητας. Ενώ εκείνος είναι πράος με βλέμμα ανήσυχο που διψά για διδασκαλία, κάποιοι άλλοι δεν τολμούν να σε κοιτάξουν και εκτοξεύουν διαφόρων ειδών ασυναρτησίες. Και ενώ δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις, μοιραία φτάνω σ’αυτές όταν πρόκειται γι’ανθρώπους που αξίζουν επαίνους.
Ο Kανέλλος λοιπόν, ο δάσκαλός μου για δύο χρόνια, οργώνει την Αθήνα με το ποδήλατο και μένει για ώρες στο εργαστήρι. Είναι άνθρωπος όπου η δόξα τον έχει τυλίξει κι όμως θαρρείς πως δεν τον έχει ακουμπήσει διόλου. Θα πεί κανείς σαν τον βλέπει να δουλεύει, ότι βρίσκεται και ο ίδιος μέσα στα έργα του.
Οι εδώ τώρα, οργώνουν την πόλη με τα σούπερ τζιπάκια τους, δικαίωμά τους, και μένουν για ώρες στην εργασία τους, σπαταλώντας τον χρόνο τους σε γραφειοκρατικές καθαρά λύσεις του καλύτερου prestige τους. Είναι άνθρωποι όπου το χρήμα τους έχει τυλίξει και δεν θέλουν να χάσουν αυτό το πανωφόρι με τίποτα...

Και έρχεται η σκέψη απάνω απάνω σαν το λάδι στο νερό. “Μα όλα αυτά μου φαίνονται γνωστά, κάτι σαν Déja vu όλα. Τα ίδια βλέπω και στην βρώμικη πολιτική, τα ίδια και στο βρώμικο Δημόσιο Τομέα. Tι περιμένω να κάνω μόνος μου ? Ως πότε ? Σπάω το κεφάλι μου συνεχώς και σε κάθε προσπάθεια. Άπαντες απόντες κι εκείνοι λυσσομανούν...
 
Και ενώ χρωστώ σ’εκείνη την ομάδα αρκετά, σ'αυτούς εδώ τίποτα. Προσπάθησα να μεταδώσω την όποια γνώση και σέβας διαθέτω αλλά το ποιόν και η υπεροψία, δεν αφήνει ανοίγματα να εισχωρήσει τίποτα μέσα τους . 
Ήμουν τυχερός που βρέθηκα ανάμεσα σε σπουδαίους δασκάλους εκείνου του χώρου. Αυτό και η αγάπη μου στο αντικείμενο με κάνει να θέλω να ξαναβρεθώ σ’εκείνο το εργαστήρι... 
Είμαι "τυχερός" απ'την άλλη γιατί τα τελευταία χρόνια μαθαίνω και το χάος που υπάρχει στις ανθρώπινες ψυχές. Αυτό το μόνο που καταφέρνει ειναι να με απομακρύνει απ'τους συγκεκριμμένους...


23 Ιουλ 2013

The Same


...κάθε Ιούλη
...χρόνια τώρα
Δεν συνηθίζεται η κούραση...


και απ'το πρωί αυτό...
Στο βράχο

22 Ιουλ 2013

Κρυμμένες αλήθειες ή σκέψεις απο’δώ και απο εκεί


Είναι αυτό το περίεργο συναίσθημα που αφήνει η επόμενη μέρα. Δεν ξέρεις αν είναι θλίψη, χαρά, υπόνοια έρωτα, ανάμνηση του όμορφου που έφυγε, που είχες, που θα ήθελες, του εφικτού και του ανέφικτου συνάμα, αυτού που εν πάση περιπτώσει σ’έκανε να ζήσεις το διαφορετικό, όσο κοινό και αν ακούγεται στ’αυτιά άλλων και που ωστόσο διαφέρει συνεχώς. Ποτέ δεν είναι ίδιο. Καμμία στιγμή. Με κανέναν. Ακόμα και όταν προσπαθήσεις να την φτιάξεις ίδια αυτή τη στιγμή...

Είναι και τ’άλλο το περίεργο συναίσθημα που δεν μπορείς να το προφέρεις και μόνο μία πρώτη κίνηση εναγκαλισμού φέρει στο νού, στο άκουσμα ότι κάποια, ίσως, είτε γιατί δεν θέλει να το παραδεχθεί είτε γιατί θέλει να το αποφύγει, είναι ερωτευμένη μαζί σου, και όπως λές βγάλτο απο μέσα σου γιατί ειναι ωραίο να το λές, έτσι ξάφνου δεν μπορείς να το διαχειριστείς, είτε απ’την πλευρά σου πιά, γιατί φοβάσαι, είτε γιατί το θές...!

Έπειτα είναι η άλλη σκέψη ότι κάποιους ανθρώπους τους άγγιξε ο Θεός στο πέρασμά του κι άφησε απάνω τους εικόνες απο τις ομορφιές της φύσης. Το χρυσαφί του ήλιου στα μαλλιά, το γαλάζιο της θάλασσας στα μάτια κι ένα άψογο τοπίο στο κορμί. Όλα αυτά σμίλεψαν ένα κορίτσι, δροσιά των ομματιών, κελάηδημα στην ακοή...

Μετά είναι κι εκείνο το νέο το κυβερνητικό. Μια χαρά τώρα που κατέβηκε δέκα μονάδες στην εστίαση ο φόρος... Απο 1η Αυγούστου ουρές στα φαγάδικα...!


Όλες οι χαρές μαζί αυτή την εβδομάδα...
Τόση ευτυχία πως να την αντέξεις, μου λές ?



ProleteR - U Can Get It 

Τρία διαφορετικά άτομα,
ένας αποδέκτης

13 Ιουλ 2013

Illy



Χαμόγελο στο πρόσωπο χαράχθηκε
κι απο’κεί που ήρθε σοβαρή
το δρόμο πήρε με την σκέψη εκεί...
...έπειτα το βράδυ,
θάλασσα έβρεχε μέχρι το πρωί...



Polished Chrome - Remember me


Στα δύσκολα πρωινά και στις όμορφες νύχτες μου
Στις όμορφες νέες παρουσίες και σ'εκείνη..."illy"


6 Ιουλ 2013

écoute



τρυφερό σκοτάδι πάνω σε θάλασσας αλμύρα,
χάδι στην άμμο, ηδονή νύχτας δροσερής,
μουσική στον αέρα, γέλια κι αstείες φάτσες,
ποτό στο χέρι ή χωμένο στην άμμο,
εννίοτε βροχή και βρεγμένες εικόνες γύρω,
φωνές,
δάκτυλα,
μάτια,
ερώτων απορίες...
θάλασσα τριγύρω...
...και γιατί να σταμαtήσεις του καλοκαιριού την tρéλλα
τη γλύκα που αφήνει η κάθε μέρα,
το χαμόγελο αντίκρυ,
κι εκείνα τα aπρόβλεπτa...