Είπες...Πηγή συναισθημάτων

Κι εγώ Ηλιαχτίδα...

Ηλίου ακτίνα το πέρασμά της, μετάξι η αύρα που φορά.

Στο τίναγμα των μαλλιών της αστερόσκονη σκορπά και τις λέξεις πασπαλίζει με χαμόγελα πολλά.

Χαρισματική για τους ανθρώπους, ποθητή απ’τους θεούς,

φωτεινή στην πιο λαμπρή ημέρα, ηλιαχτίδα βαπτισμένη απ’αυτούς.

Στη ζωή μου βρέθηκε,

έδωσε χαρά,

κι έμοιασε η θάλασσα να πήρε, τον ήλιο αγκαλιά.

Έμοιασε ο τόπος που συλλογιόμουν να είναι η δική της η φωλιά,

για χρόνια βρισκόμουν σε μέρη που φαίνονταν γνωστά, μα κάτι ξέφευγε συνέχεια και τ’άφηνα για μετά,

ώσπου δεν άντεξε εκείνη και θέλησε να ‘ρθει κοντά.

Απο τότε η αγάπη τα κορμιά μας ακουμπά,

είναι γιατί η θάλασσα θέλήσε να’μαστε μαζί ξανά...