22 Φεβ 2014

Παιδική...


Σάββατο και μακριά σου
Συμβαίνει...
Όπως συνέβει και η σημερινή συνάντηση.
Φτιάχνω θεμέλια για μια γερή βάση.
Ρίχνω υλικά που θα στηρίξουν το μέλλον.
Σιγά.
Αργά.
Μαλακά.
Χωρίς βιασύνες...για ν’αντέξουν.
Δεν μου αρέσουν τα σκοτάδια. Ποτέ δεν μου άρεσαν. Το πρωί θέλω φώς μόλις ξυπνάω, γι’αυτό κι αφήνω τα πάντα ανοικτά. Η ζωή μου θέλει φώς για να κρατήσει κι εσύ είσαι γεμάτη απ’αυτό. Θαρρώ πως το λαμβάνεις καθημερινά απο την Ανατολή που αναπνέεις. Σου δίνει την δύναμη και το χαμόγελο που μου σκορπάς.
Μέσα απ’τα μάτια σου βλέπω την ψυχή σου. Γι’αυτό σε κοιτώ. Την λάμψη που εκπέμπουν την οφείλεις στη ψυχή σου. Καθάρια. Λευκότατη. Παιδική...


Άκου το
 
Baz Luhrmann - Εverybody's free to wear sunscreen 


2 σχόλια:

  1. Τι όμορφα συναισθήματα !
    Στη διάρκεια τους πρόποση κάνω ...με έναν ταπεινό καφέ αυτή τη στιγμή.
    Δώσε ευχή και για μένα καλέ μου !
    Φιλί!
    Μου λείπεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Αριστάκι για την ευχή και για την πρόποσή σου.
      Λείπω. Τα ΣΚ μου είναι γεμάτα και ο χρόνος μου λιγοστός, πλήν αυτού εδώ. Έπειτα εκείνη που μου γεμίζει και την σκέψη. Τα συναισθήματα αναδύονται όταν βρίσκεις τον άνθρωπο που θα στα τραβήξει και καμμιά φορά δεν αποτυπώνονται, είδικά όταν δεν είσαι "επαγγελματίας γραφέας" :)

      Nα περνάς καλά. Να χαίρεσαι ακόμα και τον ταπεινό καφέ σου και να φροντίζεις την χαρά σου, ε ?

      Διαγραφή