23 Οκτ 2013

Έχω άνθρωπο

Δεν ξέρεις τι’ναι πόνος
Δεν αγάπησες ποτέ
Δεν ένιωσες τον έρωτα να φεύγει και να σου ξεσκίζει τα σωθικά, να σου καίει το δέρμα, να σου στάζει τα μάτια, να μη μπορείς να αρθρώσεις λέξη.
Δεν πέρασες απο’κεί ποτέ.
Θαρρείς παιχνίδι είναι η καρδιά του καθενός. Δεν χτυπά, δεν σταματά... δεν ανασαίνει, δεν καίγεται.
Θαρρείς πως περνά ο πόνος.
Και τι είναι να περνά ? Χτύπημα απο πέσιμο ? Κόψιμο απο μαχαίρι ?
Πόνος είναι που χαράσει τη καρδιά και μένει να σου θυμίζει καθημερινά τον έρωτα που στιγμάτισε την ζωή της.
Δεν ξέρεις πως είναι να πονάς απο έρωτα.
Δεν τόλμησες ποτέ ν’αγαπήσεις
Δεν έζησες στιγμές που σου χαρίζαν κι άλλη ζωή.
Δεν τις έζησες...
Και αν ποτέ πέρασες απο’κεί πως τολμάς να πληγώνεις τον άλλον ?
Έκλαψες ?
Περπάτησες χωρίς να καταλαβαίνεις που είσαι ?
Δεν ξέρεις τι είναι πόνος...

...και ας ερωτεύθηκες...
Δεν ξέρεις.


Ο άνθρωπος φτιάχνει όνειρα, τα πλάθει, τους δίνει ζωή και ζεί μαζί τους.
Ο άνθρωπος, επίσης, είναι αυτός που γκρεμίζει τα όνειρα εκείνα. Συχνά παιγιδεύεται μέσα τους γιατί δεν μπορεί να τα ζήσει, δεν είναι ικανός κι έτσι τα σπά’ θρύψαλα γίνονται και πεθαίνουν.
Ο άνθρωπος, τέλος, είναι αυτός που κάνει τα πάντα για να φτιάξει τα ίδια όνειρα που διέλυσε...
...και αναρωτιέμαι. Τι πλάσμα είναι αυτό που κάνει τόσο κακό στον εαυτό του ?

 
Yann Tiersen - Comptine d'été n-2 


Αναρωτιέμαι επίσης, πόσο τυχερός μπορεί να είναι κάποιος που αγαπιέται αληθινά ?



1 σχόλιο:

  1. Με μεγάλο σεβασμό, απεριόριστο θαυμασμό στο πρόσωπό της, στην μεγάλη της καρδιά, αφήνω πιά τα δικά της λόγια....

    "Όταν αλλάζει κάτι τόσο ξαφνικά αλλάζουν και τόσα άλλα μαζί. Κρατάω το τηλέφωνο με την ίδια λαχτάρα και το κοιτάω σαν χαζή μήπως έστειλες κάτι, λές και δεν άλλαξε τίποτα. Χθές βράδυ όταν έμεινα μόνη στο μαγαζί ήταν σαν να ήμουν σε ένα ξένο κρύο μέρος, που δεν γνώριζα. Κάθησα σε μια καρέκλα μέχρι το πρωί κοιτάζοντας το τηλέφωνο ακίνητο και σκοτεινό πάνω στο τραπέζι, λές και περίμενα να τα αλλάξει όλα αυτό. Να με πάρεις και να είναι όλα όπως πρίν. Ζεστά, γλυκά, ήρεμα, μαγικά. Ήταν σαν να ήμουν σε σινεμά και έβλεπα στην οθόνη δύο παράλληλα στιγμιότυπα ονείρου και σκηνές εφιάλτη στο ίδιο έργο.
    Είναι περίεργο. Ότι και να κάνω είναι αλλιώς. Κοιταω και δεν βλέπω. Περπατάω και νομίζω πως είμαι στάσιμη. Δουλεύω μηχανικά σα ρομπότ. Μου μιλάνε και ανταποκρίνομαι αλλά είναι σαν να μην ακούω. Είμαι εδώ και δεν ξέρω που είμαι. Θέλω να πάω κάπου και δεν ξέρω που. Κάνω ότι κάνω και αναρωτιέμαι γιατί.
    Σου λέω να ψάξεις μέσα σου ελπίζοντας στις κρυφές μου σκέψεις ότι κάπου θα με βρείς και θα με θές πίσω. Οχι. Μετά την χθεσινή νύχτα δεν το σκέφτομαι κάν. Ότι και να βρείς κράτα το με ευλάβεια. Ότι και να’ναι. Καλό και κακό. Αρκεί να υπάρχει κάτι, γιατί μέσα σε μένα δεν υπάρχει τίποτα. Κενό. Άδειο. Κρύο. Νεκρό...
    Για μένα όλα ειναι αλλιώς...τι να κάνω? Φοβάμαι...φοβάμαι την απόσταση που θα πρέπει να υπάρχει μεταξύ μας...και στην ιδέα της απουσίας σου οριστικά απο τη ζωή μου, γίνομαι κομμάτια. Όταν έλεγα πριν “δεν θα χαθούμε ότι και αν γίνει” δεν φανταζόμουν ότι είναι τόσο δύσκολο. Πως να μιλάμε και να μη μπορώ να σου πώ σ’αγαπώ, μου λείπεις ? Να μη μπορεί να σου μιλάει η ψυχή μου ? Τι λέξεις θα πρέπει να βρίσκω κάθε φορά που θα σ’ακούω και θα ματώνω ? Που θα πεθαίνω στο άκουσμα της φωνής σου και θα μου λείπουν όλα. Η αγκαλιά σου, τα χέρια σου μπροστά στο στήθος μου, το βλέμμα σου, όλα... Πως θα μπορέσω να κρύψω την δύσκολη ανάσα μου που θα κόβεται απο κλάμα και πόνο ? Που και πώς θα σε βοηθήσω έτσι να πάς παρακάτω ? Ακόμα και αυτά που σου γράφω, αν μιλούσαμε δεν θα μπορούσα να στα πώ. Αν με άκουγες δεν θα μπορούσες να αντέξεις. Τώρα μόνο διαβάζεις...δεν έχεις εικόνα. Και γι’αυτό σου γράφω, γιατί είναι καλύτερα για σένα να μην ακούς.
    Όταν έλεγα μεγάλες κουβέντες, είχα στη ζωή μου Εσένα. Την ασφάλεια που σου έλεγα. Δεν είχα νιώσει ακόμα ότι σε χάνω. Τότε σε είχα. Ένιωθα δυνατή. Είχα να περιμένω μόνο την στιγμή που θα σε βρώ απο κοντά, στο τηλέφωνο σε μήνυμα. Σε είχα και μπορούσα να αντέχω τα πάντα. Αυτό ήταν η ασφάλεια που σου είπα ότι θέλω να ξανανιώσω.
    Δεν σε αγάπησα εγωιστικά ή κτητικά.
    Ελεύθερα Δικός Μου....."

    Ένας άνθρωπος που διεκδίκησε μόνο το ελάχιστο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή