2 Αυγ 2013

Ακούω μα δεν βλέπω

Ήθελα το πρόσωπό σου να’βλεπα,
...απόψε'
στου κρασιού το ποτήρι χαραγμένο.
Nα’παιρνα χαρτί και να ζωγράφιζα,
...λέξεις
...χρωματιστές,
το κάθε σημείο που το μυαλό μου έβλεπε.
Κι ύστερα φιλί να του΄δινα
να πάρει ανάσα,
να μεθύσει
και στου κορμιού μου το άγγιγμα
να’ρθει να μ’αγαπήσει.
Όμως εκείνη στέκει απέναντι γλυκά να μου μιλάει,
μοιάζει η φωνή τραγούδι απο σειρήνα
βγαλμένη απο σπήλαια,
γεννημένη απο κρίνα.
Μοιάζει η ψυχή ξαπόσταμα,
στου χρόνου την πλημμύρα
κι εγώ απλά κοιτώ το γέλιο της,
την καρδιά και το παιχνίδισμά της,
απο ένα νέο έρωτα
απο έναν ωραίο μύθο...


Χορεύεις ; σε ρωτώ κι ας μη μου απαντήσεις  
Lino Cannavacciuolo - Altalena


6 σχόλια:

  1. εδω μιλατε για αγαπη αγαπητε μου
    οχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και βέβαια μιλάω γι'αγάπη.
      Αγάπη όμως, όχι έρωτας

      Διαγραφή
    2. Όμορφο πράγμα η αγάπη! Πιο σταθερό , πιο ζεστό....και κυρίως διαχρονικό.
      Δεν αγαπάς για λίγο!
      Αγαπάς για πάντα!
      Υπέροχο το κομμάτι!
      Θα 'θελα να το χορέψω! :)))

      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
    3. Κάτι παραπάνω ίσως ξέρεις απο αγάπη. Φαίνεται γύρω σου.
      Όμορφο συναίσθημα, όντως. Ομορφο και δυνατό
      ...όσο για τον χορό...την μελωδία την άκουσα εχθές το βράδυ ξανά στην αμμουδιά... εκεί χορεύεται.

      Άργησα αλλά απάντησα...!

      Διαγραφή
    4. ξενιτεμένο μου πουλί, που λέει και το δημοτικό μας άσμα :)

      Διαγραφή