Ήθελα το πρόσωπό σου να’βλεπα,
...απόψε'
στου κρασιού το ποτήρι χαραγμένο.
Nα’παιρνα χαρτί και να ζωγράφιζα,
...λέξεις
...χρωματιστές,
το κάθε σημείο που το μυαλό μου έβλεπε.
...χρωματιστές,
το κάθε σημείο που το μυαλό μου έβλεπε.
Κι ύστερα φιλί να του΄δινα
να πάρει ανάσα,
να μεθύσει
και στου κορμιού μου το άγγιγμα
να’ρθει να μ’αγαπήσει.
Όμως εκείνη στέκει απέναντι γλυκά να μου μιλάει,
μοιάζει η φωνή τραγούδι απο σειρήνα
βγαλμένη απο σπήλαια,
γεννημένη απο κρίνα.
Μοιάζει η ψυχή ξαπόσταμα,
στου χρόνου την πλημμύρα
κι εγώ απλά κοιτώ το γέλιο της,
την καρδιά και το παιχνίδισμά της,
απο ένα νέο έρωτα
απο ένα νέο έρωτα
απο έναν ωραίο μύθο...
Χορεύεις ; σε ρωτώ κι ας μη μου απαντήσεις
Lino Cannavacciuolo - Altalena
εδω μιλατε για αγαπη αγαπητε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήοχι;
Και βέβαια μιλάω γι'αγάπη.
ΔιαγραφήΑγάπη όμως, όχι έρωτας
Όμορφο πράγμα η αγάπη! Πιο σταθερό , πιο ζεστό....και κυρίως διαχρονικό.
ΔιαγραφήΔεν αγαπάς για λίγο!
Αγαπάς για πάντα!
Υπέροχο το κομμάτι!
Θα 'θελα να το χορέψω! :)))
Καλό ξημέρωμα!
Κάτι παραπάνω ίσως ξέρεις απο αγάπη. Φαίνεται γύρω σου.
ΔιαγραφήΌμορφο συναίσθημα, όντως. Ομορφο και δυνατό
...όσο για τον χορό...την μελωδία την άκουσα εχθές το βράδυ ξανά στην αμμουδιά... εκεί χορεύεται.
Άργησα αλλά απάντησα...!
welcome back ξενιτεμένε!
Διαγραφήξενιτεμένο μου πουλί, που λέει και το δημοτικό μας άσμα :)
Διαγραφή